خدایا
خوش به حال آنکه قلبش مال توست
حال و روزش هر نفس، احوال توست
خوش به حال آنکه چشمانش تویی
آرزوهایش همه آمال توست
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
یارب تو کریمی و کریمی کرم است / عاصی ز چه رو برون ز باغ ارم است
با گریه اگر ببخشی ام نیست کرم / با معصیتم اگر ببخشی کرم است . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
الهی
در شگفتم از آنکه کوه را می شکافد تا به معدن جواهر دست یابد
ولی خویش را نمیکاود تا به مخزن حقائق برسد . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
پروردگارا
یاری ام ده ، تا بدون اینکه از ایمان افراد بپرسم
و بدون اینکه بدردم بخورند، همدل و همدردشان باشم .
زیرا در سودای هر انسانی " روح تو " خانه گزیده . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
خطا از من است، می دانم.
از من که سالهاست گفته ام "ایاک نعبد"
اما به دیگران هم دلسپرده ام
از من که سالهاست گفته ام " ایاک نستعین"
اما به دیگران هم تکیه کرده ام
اما رهایم نکن
بیش از همیشه دلتنگم
به اندازه ی تمام روزهای نبودنم
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
مسئله این نیست که خدا را می بینیم یا نمی بینیم،
مسئله اینست که با خداست که می بینیم . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
خدایا تو خود میدانی انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است
چه زجر میکشد آن کس که انسان است و از احساس سرشار است.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است
راه دل خود را نتوانم که نپویم
هر صبح در آیینه جادویی خورشید
چون می نگرم او همه من، من همه اویم
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
الهی
در جلال، رحمانی ، در کمال، سبحانی
نه محتاج زمانی و نه آرزومند مکانی
نه کَس به تو ماند و نه به کَس مانی
پیداست که در میان جانی، بلکه زنده به چیزی است که تو آنی
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
خداوندا! نان از تو می خوریم و فرمان از شیطان می بریم.
ما را ببخش . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
الهی
دیگران مست شرابند و من مست ساقی
مستی ایشان فانی است و از من باقی . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
وقتی عبارت " خدا را به یاد داشته باش " را می خوانم
در ذهنم و در قلبم گزینه " همیشه " را برایش تیک می کنم . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
خدایا چه اندازه به من لطف دارى با این نادانى عظیم من
و چقدر به من مهر دارى با این کردار زشت من
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
توبه بر لب ، سبحه بر کف ، دل پر از شوق گناه
معصیت را خنده می آید ز استغفار ما . . .
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
الهى بى پناهان را پناهى
به سوى خسته حالان کن نگاهى
مرا شرح پریشانى چه حاجت
که بر حال پریشانم گواهى
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
بیخودی پرسه زدیم، صبحمان شب بشود
بیخودی حرص زدیم،سهممان کم نشود
ما خدا را با خود، سر دعوا بردیم و قسمها خوردیم
ما به هم بد کردیم، ما به هم بد گفتیم
ما حقیقت هارا، زیر پا له کردیم
...و چقدرحظ بردیم، که زرنگی کردیم
روی هرحادثه ای، حرفی از مهر زدیم
از تو من میپرسم ، ما که راگول زدیم؟؟؟
